Przemysław Wipler

---

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

Przemysław Wipler, urodzony na Górnym Śląsku, dorastał w trudnych warunkach, gdzie jego ojciec był górnikiem dołowym. Po rozstaniu rodziców, młody Przemysław wyjechał z matką do Gdyni, gdzie zdobył wykształcenie w III Liceum Ogólnokształcącym im. Marynarki Wojennej RP. W 2002 roku z sukcesem zakończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, a jego praca dyplomowa nosiła tytuł “Libertariańskie podejście do państwa”. Przez dwa lata, od 1999 do 2001, był redaktorem pisma „Najwyższy Czas!”.

Podjął również studia doktoranckie na Uniwersytecie SWPS, gdzie badał temat reprywatyzacji nieruchomości w Warszawie. Niestety w 2023 roku jego starania o uzyskanie stopnia doktora nauk prawnych zakończyły się niepowodzeniem, gdyż komisja odmówiła nadania mu tego tytułu.

W swojej karierze zawodowej zdobywał doświadczenie w różnych instytucjach, w tym w Centrum im. Adama Smitha oraz w Fundacji Akcji Gospodarczej. Pracował również w sektorze doradztwa podatkowego, zyskując uznanie w firmach takich jak Ernst & Young. W przeszłości zasiadał w radach nadzorczych Przedsiębiorstwa Eksploatacji Rurociągów Naftowych Przyjaźń oraz Przedsiębiorstwa Przeładunku Paliw Płynnych Naftoport. W latach 2005-2008 pełnił funkcję dyrektora Departamentu Dywersyfikacji Dostaw Nośników Energii w Ministerstwie Gospodarki. Następnie, od 2009 do 2011 roku, był wiceprezesem spółki Bio-Alians.

W listopadzie 2015 roku zasiadł w radzie nadzorczej NFI Magna Polonia. Wykładał także temat bezpieczeństwa energetycznego na Collegium Civitas, jednocześnie prowadząc własną działalność gospodarczą w obszarze PR.

Działalność publiczna

W 1999 roku Przemysław Wipler zaangażował się w działalność społeczną, współtworząc Stowarzyszenie KoLiber. Zajął pozycję prezesa warszawskiego oddziału, a później został prezesem zarządu głównego stowarzyszenia. W swojej karierze politycznej należał do Unii Polityki Realnej do 2000 roku, gdzie pełnił rolę rzecznika.

W latach 2002-2005 przewodniczył Fundacji Odpowiedzialność Obywatelska. W 2009 roku był fundatorem oraz pierwszym prezesem Fundacji Republikańskiej do 2011 roku, przyczyniając się do kształtowania debaty publicznej jako publicysta kwartalnika „Rzeczy Wspólne”.

W wyborach samorządowych w 2002 roku nie udało mu się zdobyć mandatu w Radzie m.st. Warszawy z listy Komitetu Wyborczego Wyborców Julii Pitery, uzyskując 1641 głosów. Również w wyborach parlamentarnych w 2005 roku bezskutecznie ubiegał się o mandat w Sejmie, startując z listy Prawa i Sprawiedliwości. Jednak w 2010 roku objął przywództwo w Ruchu 10 Kwietnia.

Rok 2011 przyniósł mu sukces, kiedy to zdobył mandat poselski w wyborach, uzyskując 4615 głosów w okręgu warszawskim. Wkrótce po wyborach członek PiS, opuścił partię w czerwcu 2013 roku, zakładając Stowarzyszenie „Republikanie”, gdzie objął funkcję prezesa. Jego organizacja, po podpisaniu porozumienia z byłymi posłami PO, włączyła się w projekt „Godzina dla Polski” Jarosława Gowina.

Koniec października 2013 roku przyniósł mu złożenie mandatu, jednak po krótkim czasie powrócił na prezesurę „Republikanów”, co doprowadziło do współtworzenia partii Polska Razem. Choć stał się członkiem prezydium tego ugrupowania, w lutym 2014 roku odszedł z partii.

W marcu tego samego roku nawiązał współpracę z Kongresem Nowej Prawicy, a w październiku był kandydatem na prezydenta Warszawy, zyskując 4,21% głosów. W styczniu 2015 roku wspólnie z Januszem Korwin-Mikkem ogłosił powstanie nowego ugrupowania KORWiN: Koalicja Odnowy Rzeczypospolitej Wolność i Nadzieja.

W 2014 i 2015 roku został ukarany przez Komisję Etyki Poselskiej za naruszenie zasad etyki poselskiej. W sierpniu 2015 roku zajmował stanowisko jednego z wiceprezesów KORWiN, a mimo to jego ugrupowanie w październikowych wyborach nie zdobyło wystarczającej liczby głosów do uzyskania mandatów. Po odejściu z prezydencji „Republikanów” zastąpił go Karol Rabenda.

W kwietniu 2017 roku Przemysław Wipler ogłosił zakończenie swojej działalności w partii KORWiN oraz wycofanie się z polityki, by skupić się na pracy w branży PR i lobbingu. Powrócił jednak w lipcu 2023 roku, gdzie startując z okręgu toruńskiego, uzyskał mandat poselski, otrzymując 13 457 głosów. W styczniu 2024 roku został powołany na wiceprzewodniczącego sejmowej komisji śledczej ds. wykorzystania oprogramowania Pegasus.

W wyborach samorządowych w 2024 roku Wipler ponownie ubiegał się o urząd prezydenta Warszawy, zajmując 4. miejsce spośród 6 kandydatów z wynikiem 4,45% głosów. Tego samego roku starał się bezskutecznie zdobyć mandat w wyborach europejskich.

Postępowanie karne

W czerwcu 2014 roku, prokuratura z Prokuratury Rejonowej Warszawa Śródmieście-Północ postawiła zarzuty Przemysławowi Wiplerowi. Oskarżenia dotyczyły zmuszania funkcjonariuszy policji do zaniechania ich obowiązków służbowych, przy czym miało to nastąpić poprzez użycie przemocy, co naruszało ich nietykalność cielesną, a także znieważenie tychże funkcjonariuszy. Wydarzenia związane z tymi zarzutami miały miejsce w październiku 2013 roku, podczas nocnej interwencji przed jednym z warszawskich klubów, w której uczestniczył poseł, będący w stanie nietrzeźwości.

Przemysław Wipler zdecydował się zrzec swojego immunitetu, jednak kategorycznie zaprzeczył, jakoby popełnił przypisane mu czyny. Wskazywał, że to on był ofiarą ataku ze strony policjantów, którzy mieli go pobić.

W czerwcu 2016 roku, sąd w pierwszej instancji uznał go za winnego popełnienia zarzucanych mu przestępstw, co zaowocowało wyrokiem skazującym na sześć miesięcy pozbawienia wolności. Wykonanie tej kary zostało jednak warunkowo zawieszone na okres dwóch lat próby. Dodatkowo, Wipler został obciążony grzywną w wysokości 10 000 zł oraz zobowiązany do przeproszenia pokrzywdzonych. Wyrok ten uprawomocnił się, gdyż żadna ze stron nie złożyła apelacji.

---

Oceń: Przemysław Wipler

---