Józef Czempiel to postać, która na stałe wpisała się w historię Kościoła katolickiego w Polsce. Urodził się 21 września 1883 roku w Piekarach Śląskich, a jego życie zakończyło się tragicznie 4 maja 1942 roku w obozie koncentracyjnym KL Dachau.
Był nie tylko kapłanem, ale także błogosławionym oraz męczennikiem, co podkreśla jego znaczenie w historii i duchowości katolickiej. Jego historia jest dowodem na odwagę i determinację, jakie wykazywał w trudnych czasach, narażając się na prześladowania ze względu na swoją wiarę.
Życiorys
Dzieciństwo i młodość
Józef Czempiel swoje pierwsze kroki edukacyjne stawiał w miejscowej szkole elementarnej, a następnie kontynuował naukę w gimnazjum w Bytomiu. Jego studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1904–1907 wywarły istotny wpływ na jego przyszłą działalność. To właśnie wtedy zaangażował się w różnorodne polskie towarzystwa, zarówno te legalne, jak i te funkcjonujące w ukryciu, które miały na celu promowanie polskiej kultury i identyfikacji narodowej. 22 czerwca 1908 roku przyjął święcenia kapłańskie w katedrze we Wrocławiu, a ceremonia miała miejsce pod przewodnictwem kardynała Georga Koppa.
Duszpasterz i społecznik
Jego pierwsza placówka duszpasterska znajdowała się w Rudzie, gdzie zdobł się na aktywne propagowanie idei częstej Komunii świętej i rekolekcji zamkniętych. Jako zagorzały zwolennik abstynencji, włączał się w działania trzeźwościowe, które były prowadzone przez księży Jana Alojzego Ficka oraz Jana Kapicę. Czempiel był pionierem w Polsce, dostrzegając potrzebę tworzenia parafialnych poradni, które miały wspierać alkoholików oraz ich rodziny. W latach 1916–1917 pełnił obowiązki administratora parafii w Wiśniczu, a następnie w Baborowie oraz Dziećmarowie.
Działalność narodowa
W styczniu 1919 roku został duszpasterzem w Żędowicach, gdzie w trudnym czasie plebiscytu stanął na czele Polskiego Komitetu Plebiscytowego, który sam założył. Równocześnie aktywnie uczestniczył w ruchu spółdzielczym w powiecie strzeleckim. W tym samym roku, wspólnie z ks. Emilem Szramkiem, opublikował pod pseudonimem „Makkabaeus” książkę pt. Das Recht auf die Muttersprache im Lichte des Christentums (Opole 1919). Obawiając się o własne życie, opuścił Górny Śląsk Opolski, razem z ks. Wajdą.
Proboszcz w Hajdukach Wielkich
W roku 1922 Czempiel został administratorem parafii Wniebowzięcia NMP w Hajdukach Wielkich (obecnie Chorzów Batory). W nowej roli szczególnie dbał o rozwój lokalnych organizacji parafialnych, kładąc duży nacisk na grupy młodzieżowe, takie jak kongregacje mariańskie, a także stowarzyszenie robotników, które działało pod auspicjami św. Józefa. Z jego inicjatywy zorganizowano kino parafialne, a także wprowadzono “Wiadomości Parafialne”, które były dodatkiem do „Gościa Niedzielnego”. Czempiel aktywnie wspierał rozprzestrzenianie prasy i książek katolickich w kiosku znajdującym się przy kościele. W obliczu kryzysu gospodarczego zorganizował komitet pomocy dla bezrobotnych. W ciągu swoich 17-letnich rządów w Chorzowie z jego parafii wyszło 18 księży diecezjalnych i zakonnych oraz 40 zakonnic. W okresie międzywojennym objął kierownictwo ruchu abstynenckiego z rąk ks. Jana Kapicy, pełnił także rolę radcy duchownego, a od 1926 roku wicedziekana dekanatu chorzowskiego, a z czasem, od 1931 roku, dziekana.
Prześladowanie i męczeńska śmierć
Józef Czempiel został aresztowany 13 kwietnia 1940 roku i osadzony w niemieckim obozie koncentracyjnym Dachau (KL). Jego losy są tragiczne i dramatyczne. Już 26 maja 1940 roku został przeniesiony do obozu Mauthausen-Gusen, a następnie, od 8 grudnia 1940 roku, powrócił do Dachau. Niestety, prawdopodobnie zginął w tzw. transporcie inwalidów, który miał miejsce 4 maja 1942 roku. Oficjalne świadectwo śmierci, wystawione przez obozowe władze w Dachau, datowane jest na 19 czerwca 1942 roku.
Wszechobecne cierpienie i heroizm ofiar II wojny światowej nie były zapomniane. W dniu 13 czerwca 1999 roku papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym, przyznając mu tym samym miejsce wśród 108 Męczenników II wojny światowej. Jest to nie tylko hołd dla jego męczeńskiej śmierci, ale również świadectwo odwagi i wiary, które emanowały z jego życia.
Odznaczenia
W dniu 9 listopada 1932 roku, Józef Czempiel został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi. To odznaczenie przyznano mu „za zasługi na polu opieki społecznej”, co podkreśla znaczenie jego wkładu w rozwój działań na rzecz społeczności.
Przypisy
- Bł. męczennik Ks. Józef Czempiel (1883–1942). [dostęp 04.05.2014 r.]
- M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 297
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Jan Górecki (duchowny) | Fabian Waculik | Grzegorz Strzelczyk | Józef Kozyra | Eugeniusz Burzyk | Jan Pitass | Rudolf Basista | Roman Dwornik | Bronisław Gawron | Alfons Skowronek | Józef KupnyOceń: Józef Czempiel